“Στο άρθρο 52 (του Συντάγματος), σε σύγκλιση με το άρθρο 3 του πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργιών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής.”
“Όπως προκύπτει από τις παραπάνω διατάξεις, η εκλογική νομοθεσία διακρίνει τρεις κατηγορίες ψήφων, 1. τα έγκυρα ψηφοδέλτια (έντυπα και ιδιόγραφα) που εκφράζουν προτίμηση υπέρ συγκεκριμένου συνδυασμού ή μεμονωμένου υποψηφίου, 2. τα έγκυρα λευκά ψηφοδέλτια που αποδοκιμάζουν όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς της εκλογικής αναμετρήσεως και 3. τα άκυρα ψηφοδέλτια.
Ο εκλογικός νόμος δεν εξομοιώνει τα λευκά με τα άκυρα ψηφοδέλτια, αλλά επιβάλλει τη χωριστή καταγραφή των τριών κατηγοριών ψήφων στον συντασσόμενο, αρχικά από την εφορευτική επιτροπή και τελικά από το αρμόδιο πρωτοδικείο, πίνακα αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών.” (12/2005 ΑΕΔ, και Ν.3231, αρθ. 4)
“Το Σύνταγμα κατοχυρώνει το δικαίωμα του εκλογέα να εκδηλώνει την ελεύθερη και ανόθευτη πολιτική του βούληση, είτε με θετική ψήφο προτίμησης συγκεκριμένου εκλογικού συνδυασμού ή μεμονωμένου υποψηφίου, είτε με αρνητική ψήφο αποδοκιμασίας όλων των εκλογικών σχηματισμών.
Έτσι η αρνητική ψήφος αποδοκιμασίας κατοχυρώνεται συνταγματικώς, υπό την έννοια, ότι η εκλογική νομοθεσία πρέπει να εξασφαλίζει τη δυνατότητα στον εκλογέα να ρίπτει στην κάλπη λευκό ψηφοδέλτιο που θα αποτυπώνεται στους πίνακες των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών.”
“Συνεπώς, κατά τη μειοψηφήσασα γνώμη, θεμιτώς, από συνταγματικής απόψεως, οι διατάξεις των άρθρων 98 παρ. 4 και 99 παρ. 3 και 4 του εκλογικού νόμου δεν συνυπολογίζουν για την εξεύρευση του εκλογικού μέτρου στην πρώτη και δεύτερη κατανομή τις λευκές ψήφους, εφόσον, όπως εκτίθενται στην ένατη σκέψη, η εκλογική νομοθεσία διασφαλίζει τη δυνατότητα του εκλογέα να εκφράσει την αποδοκιμασία των υποψηφίων με λευκή ψήφο, καθώς και τη χωριστή καταγραφή των λευκών ψήφων στους πίνακες των αποτελεσμάτων.” (ΑΕΔ 12/2005)
Όλη η προπαγάνδα κατά του Λευκού που μένεται, εστιάζεται αφενός, Ι. στην παράβαση του άρθρου 52 του Συντάγματος καθώς μέσω της προπαγάνδας τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι άκυρο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είχε επέμβει η Δικαιοσύνη ήδη και να μοιράζει τις δέουσες ποινικές κυρώσεις, εφόσον δηλώνεται ρητά από το ΑΕΔ (Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, εκλογοδικείο) ότι το Λευκό είναι καθόλα έγκυρη και συνταγματικώς κατοχυρομένη ψήφος που αποδοκιμάζει όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς της εκλογικής αναμετρήσεως, κι αφετέρου, ΙΙ. περιστρέφεται γύρω από το σημείο της προσπάθειας διαστρέβλωσης και νοηματικής βραχυκύκλωσης στη σκέψη μας, των εξής δύο καθόλα διαφορετικών μεταξύ τους λέξεων/φράσεων:
α.’ τη “χωριστή καταγραφή” και καταμέτρηση των Λευκών ψήφων στους εκλογικούς καταλόγους των βουλευτικών εκλογών, που όπως βλέπουμε από τα παραπάνω αποσπάσματα, είναι κάτι που διασφαλίζεται ακέραια από την ισχύουσα συνταγματική κι εκλογική νομοθεσία,
β.’ τη “μη προσμέτρηση” και μη συνυπολογισμό των Λευκών μαζί με τα υπόλοιπα έγκυρα στη φάση του καθορισμού του εκλογικού μέτρου, που έχει να κάνει απλώς με τη λογική του πόσα κόμματα, μετά το πέρας της καταμετρήσεως όλων των έγκυρων ψηφοδελτίων της κάθε εκλογικής αναμετρήσεως και της χωριστής καταγραφής τους στους πίνακες των εκλογικών αποτελεσμάτων, θα μπορέσουν να περάσουν το κατώφλι της Βουλής. Δηλαδή, η μη προσμέτρηση των Λευκών στη φάση του καθορισμού του εκλογικού μέτρου, που διατυπώνεται σαφώς στο νόμο 3434/2006, πρακτικά εξασφαλίζει το να μπαίνουν στην Βουλή περισσότερα κόμματα με αυτόν τον τρόπο, από ότι θα μπορούσαν να έμπαιναν εάν τυχόν συνυπολογίζονταν και προσμετρώνταν στην φάση του καθορισμού του εκλογικού μέτρου μαζί με τα θετικά έγκυρα και τα λευκά έγκυρα ψηφοδέλτια επίσης. (1)
Ενώ από την άλλη μεριά του πράγματος τώρα, η χωριστή καταμέτρηση και καταγραφή των λευκών ψήφων στους εκλογικούς καταλόγους, είναι κάτι που όπως είδαμε ορίζεται ξεκάθαρα από την νομοθεσία, όσο επίσης και το το γεγονός ότι μας διασφαλίζεται τόσο το έγκυρο του χαρακτήρα της Λευκής ψήφου όσο και η αποδοκιμασία που εκφράζει η ψήφος αυτή απέναντι σε όλους τους πολιτικούς συνδυασμούς και τους μενονωμένους υποψηφίους της εκλογικής αναμετρήσεως.
«Το βασικό εργαλείο για τη χειραγώγηση της πραγματικότητας είναι η χειραγώγηση των λέξεων. Αν μπορέσεις να ελέγξεις το νόημα των λέξεων, μπορείς να ελέγξεις και τους ανθρώπους που πρέπει να χρησιμοποιήσουν τις λέξεις.» Ντικ Φίλιπ
Η χωριστή καταμέτρηση και καταγραφή των λευκών στους εκλογικούς καταλόγους, σχετίζεται κι έχει τελικώς να κάνει, με την ανάγκη καθορισμού της “εύλογης” πλειοψηφίας που χρειάζεται να κατέχει το κοινοβούλιο για να λειτουργήσει η Βουλή των Ελλήνων! “Εύλογο”, εν προκειμένω σημαίνει το να έχεις στην εκλογική αναμέτρηση αριθμητική πλειοψηφία υπέρ του 50%+1 ψήφους επί του συνόλου.
“Όπως προκύπτει από τις ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις, κυριότερη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, είναι η υπό του λαού διά των εκλογών ανάδειξη του νομοθετικού σώματος.” (12/2005 ΑΕΔ)
Τα λευκά όμως, όπως είδαμε και σύμφωνα με την ανωτέρω νομοθεσία, αποδοκιμάζουν το υπό σύσταση νομοθετικό σώμα, που αναδεικνύεται υπό του λαού και διά των εκλογών.
Αν λοιπόν η αποδοκιμασία στις εκλογές με τα λευκά φτάσει να υπερβεί αυτό το αριθμητικό όριο του 50%+1 ψήφος, τότε αυτομάτως και αυτοδικαίως αναιρείται η βασική προϋπόθεση ανάδειξης του νομοθετικού σώματος σύμφωνα με τις ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις. Απουσιάζει έτσι η ύπαρξη της αναγκαίας και “εύλογης” πλειοψηφίας που χρειάζεται και πρέπει να κατέχει το Κοινοβούλιο για να μπορεί να συνεδριάσει η Βουλή των Ελλήνων, εφόσον θα μειοψηφεί πλέον έναντι των ψήφων αποδοκιμασίας του, κι έτσι μοιραίως αναστέλλεται η δυνατότητα να λειτουργήσει δημοκρατικά και σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, μέχρις ότου νέο νομοθετικό σώμα της αρεσκείας μας να αναδειχθεί εκ νέου από νέες εκλογές.
Όπου «νέο νομοθετικό σώμα» εξυπακούεται πλέον ότι εξυπακούεται: «νέα πρόσωπα και νέα κόμματα που να μας εξασφαλίσουν την αποκλειστική σύνδεση της λαϊκής εντολής με το παραγόμενο κυβερνητικό έργο και να μας διασφαλίζουν την αυτονομία της πολιτικής από εξωθεσμικά κέντρα». Νέα πρόσωπα και κόμματα που, επιπλέον των παραπάνω διασφαλίσεων και εξασφαλίσεων, θα δεσμευθούν δημοσίως για την άμεση αναθεώρηση του Συντάγματος για λόγους που επιβάλλουν την περαιτέρω ενίσχυση και ισχυροποίηση της δημοκρατικότητας του πολιτεύματός μας, και οριοθέτησης του χαρακτήρα της συμμετοχικότητας του λαού στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων μέσα από ψηφιακά δημοψηφίσματα και συλλογές υπογραφών, πράγμα το οποίο με τη σημερινή τεχνολογία είναι πανεύκολο και με μηδαμινό κόστος να γίνεται πράξη μέσα σε ελάχιστο χρόνο και συγκριτικώς με οποιαδήποτε άλλη παραδοσιακή μέθοδο.
Να λοιπόν πως αυγαταίνει το Φως! Όχι αναπαράγοντας το σκοτάδι. Ειδικά μάλιστα στην περίπτωσή μας που έχουμε στο χέρι μας νομοθετικά διασφαλισμένη και συνταγματικώς κατοχυρομένη ψήφο αποδοκιμασίας του σάπιου πολιτικού συστήματος. Όχι λοιπόν επαναλαμβάνοντας μηχανικά την προπαγάνδα κατά του Λευκού. Όχι σκεφτόμενοι συναισθηματικώς για την πολιτική. Όχι λειτουργώντας αντανακλαστικά με το σύστημα της αμυγδαλής-ιπποκάμπου, του εγκεφάλου των θηλαστικών, αλλά στίβοντας το νου μας κι εστιάζοντάς τον στις σωστές κατευθύνσεις που λειτουργούν προς το καθαρό όφελός μας! Με ήρεμο, θεσμικό και Δημοκρατικό τρόπο!
Η Δημοκρατία μόνο με περισσότερη Δημοκρατία θεραπεύεται.
Ομοιοπαθητικά. Όχι με περισσότερη βία. Όχι αλλο-παθητικά. Όχι δηλαδή με λαϊκή βία κι αντάρτικο απέναντι στην βία της εξουσίας του συστήματος. Όχι με αύξηση της έντασης και όξυνσης της πάλης και της μάχης στους δρόμους που προτείνουν τόσο το ΚΚΕ όσο και οι διάφοροι τύπου ΕΛΕ, κι ένα σωρό άλλοι νεο-σωτήρες που ξεφυτρώνουν από παντού. Γιατί έτσι δυστυχώς το μόνο που πετυχαίνουμε είναι το να αυξάνεται η κρατική καταστολή και να επιτείνεται ο περιορισμός των κοινωνικών μας δικαιωμάτων και των ατομικών μας ελευθεριών. Και κυρίως αυτό: το να μας καρφώνουν σε ένα ψεύτικο δίπολο «ή Μνημόνιο ή Δραχμή». Ψεύτικη πόλωση! Ψεύτικο Δίλλημα! [Να απαντησουμε στην ζωη με καταφατικο τροπο κι οχι με στειρα αρνηση]. Ο Γ.Βαρουφάκης (ειδικά στο παρόν άρθρο του) αναδείχνει τις υπάρχουσες εναλλακτικές, που φυσικά και δεν ακολουθούνται από το πολιτικό κατεστημένο λόγω του ότι η «…αγωνία των πολιτικών μας, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, [είναι] να διατηρήσουν ανέπαφες τις πολύ καλές τους σχέσεις με τους (πτωχευμένους) τραπεζίτες, ιδίως της Εσπερίας«.
Και ως απόδειξη για του λόγου το αληθές, να το τι είναι αυτό που δηλώνουν οι ίδιοι οι Ισλανδοί τώρα, στο ντοκυμαντέρ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΙΓΚΙΝΓΚΣ που προβλήθηκε από τη ΝΕΤ, συνειδητοποιώντας και οι ίδιοι ότι ακόμη και το νέο Σύνταγμα στο οποίο κατέληξαν ως λαός, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να το εφαρμόσουν οι πολιτικοί της χώρας τους από μόνοι τους:
«Είναι δικαίωμα των πολιτών να ξεφορτωθούν μια κυβέρνηση που δεν λειτουργεί προς όφελός τους.»
«Πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα. Η δύναμη να γυρίσει στο λαό.»
Ψάχνουμε ή όχι λοιπόν εμείς οι ίδιοι να ξαναεφεύρουμε τον τροχό, όταν αποδεικνύεται ξεκάθαρα μέσα από τις ανωτέρω νομοθεσίες ότι έχουμε μέσα στα ίδια μας τα χέρια μπροστά στην κάλπη των εκλογών την δυνατότητα αυτήν που θα παρακαλούσαν να είχαν ακόμη κι αυτοί οι ίδιοι οι Ισλανδοί στα χέρια τους, το να μπορούμε δηλαδή ως Πολίτες να αλλάξουμε με τρόπο ήρεμο, θεσμικό και δημοκρατικό αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα μέσα από τη Λευκή ψήφο;
Ψάχνουμε ή όχι σε λάθος κατευθύνσεις τη λύση του διεξόδου μας από την κρίση όταν κι αντί να σταθούμε να μελετήσουμε αυτές τις νομικές αποδείξεις που μας παρέχονται, εξακολουθούμε να επαναλαμβανόμαστε ατέρμονα χρησιμοποιώντας ξανά και ξανά, μη ορθό πολιτικό λόγο, άρνηση, αποσχιστικές τάσεις και βία για να φέρουμε δήθεν αυτή την πολυπόθητη αλλαγή στα κοινά μας, αντί να βοηθήσουμε κι εμείς να διαδωθεί η αλήθεια για το Λευκό από το μετερίζι του ο καθένας, ώστε να μπορέσουμε να συντονιστούμε και να αντιδράσουμε όλοι μας έξυπνα, με δημοκρατικό τρόπο και με αποτελεσματικότητα τέτοια που θα την ζήλευαν όχι μόνον οι Ισλανδοί, αλλά και κάθε άλλη χώρα που δεν έχει στο Σύνταγμά της την δυνατότητα να αποδοκιμάσει με τρόπο έγκυρο και να ξεφορτωθεί χωρίς να απαιτούνται αιματοχυσίες το σύστημα διακυβέρνησης που δεν λειτουργεί εις όφελος του λαού;
(1) Είναι όντως ένα θέμα αυτό, το να αποφανθούμε δημοκρατικά για το θεμιτό ή όχι του πράγματος, να προσμετρούνται δηλαδή ή όχι τα έγκυρα λευκά μαζί με τα υπόλοιπα έγκυρα ψηφοδέλτια, καθόσον υπάρχουν λογικές αιτιάσεις εκατέρωθεν, αλλά δεν είναι επί του παρόντος ζήτημα για να μας απασχολήσει. Μας είναι αδιάφορο αυτήν τη στιγμή με τα όσα αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι, ώς άτομα, ως κοινωνία, ως πολίτες κι ως χώρα το πόσα κόμματα θα περάσουν το κατώφλι της Βουλής. Να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό του τόπου μας από τη ρίζα του θέλουμε γιατί μας δουλεύουν έναν αιώνα τώρα και βάλε! Από το 1843 που δημιουργήθηκε το πρώτο μας Σύνταγμα ως χώρα κι εντεύθεν. Γι’ αυτό και θέλουμε νέο Σύνταγμα σήμερα, αναθεωρημένο και προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσει της κοινωνίας μας. Για να μπορούμε να ελέγχουμε πολιτικούς και δικαστές αποτρέποντας την αυθαιρεσία και αναστέλλοντας την ασυδοσία τους. Επί τροχάδην όμως θα ρωτήσω τα εξής:
Νομίζει κανείς ότι έχουμε περισσότερη δημοκρατία με το να έχουμε περισσότερα κόμματα στην Βουλή; Ή θα είχαμε λιγότερη δημοκρατία εάν ας πούμε υπήρχαν μόνον δύο κόμματα στην Βουλή; Ή μήπως με λιγότερα κόμματα θα ξέραμε πολύ καλύτερα το ποιός ανήκει που, ποιά είναι η διαφορετική πολιτική του πρόταση και τι ακριβώς ψηφίζει και πότε; Θα μπορούσαν άραγε τότε όπως συμβαίνει σήμερα, συγκυβερνώντα κόμματα, να το παίζουν λαγοί πότε από ‘δω πότε από ‘κει, κατά που κάθε φορά συμφέρει το σύστημα της εξουσίας που οι ίδιοι λυμαίνονται τις δημόσιες θέσεις και τα αξιώματα, για να εξακολουθούν έτσι όλοι τους μαζί να μας ρουφούν εμάς το αίμα με το χαμόγελο, κοστουμαρισμένοι και με την ρητορικά επιτηδευμένη πραότητα των εκφράσεων και των κινήσεών τους;
Μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μας ταΐζουν ψευδαισθήσεις για μια δημοκρατία που ακόμα δεν την έχουμε αποκτήσει στην πράξη, μετά και την αποτίναξη του οθωμανικού και εν συνεχεία του βασιλικού ζυγού από πάνω μας! Η δημοκρατία που έχουμε είναι πρώιμη, σε μεταβατική φάση που μας ήρθε με το διαφωτισμό και είναι γαλουχημένη στα φεουδαρχικά πρότυπα και έχει έρθει η ώρα να περάσουμε στη φάση της ωρίμανσή της.
Ευδαίμων
Sporos28 
Η συνταγματική δύναμη της λευκής ψήφου!
Το άρθρο 3 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Συμβάσεως περί προασπίσεως των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Κυρώθηκε στην χώρα μας με τα Ν2329/1953 ΦΕΚ Α΄ 68, στην συνέχεια καταγγέλθηκε από την δικτατορία και κυρώθηκε εκ νέου με το ΝΔ 53/1974 ΦΕΚ Α΄ 256) αναφέρει ΄΄το δικαίωμα για ελεύθερες εκλογές:
(Συγκλίνει με το α. 52 του Σ).
Η λευκή ψήφος είναι ελεύθερη έκφραση της λαϊκής θελήσεως ως προς την εκλογή των αντιπροσώπων του λαού στο κοινοβούλια και κατ’ επέκταση στην εκλογή του νομοθετικού σώματος. H λευκή ψήφος είναι αρνητική πολιτική τοποθέτηση προς τις προτάσεις που πρεσβεύουν τα πολιτικά κόμματα και φανερώνει την αποστροφή του εκλογικού σώματος προς σε αυτές και προς τα πολιτικά κόμματα. Είναι αρνητική ψήφος έναντι του πολιτικού σκηνικού.
Η υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίζει την ακώλυτη λειτουργία του δικαιώματος της λευκής ψήφου στους πολίτες, παρέχοντας λευκά ψηφοδέλτια θεμελιώνεται, πέραν της διάταξης του 96/2007 ΠΔ, στο Σύνταγμα.
Ειδικότερα :
i) Στην επιταγή του άρθ.52 του Συντάγματος για την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, εδώ την εκδήλωση της αρνητικής – αποδοκιμαστικής εκλογικής βούλησης. Την τήρηση της επιταγής αυτής πρέπει να εγγυώνται και να διασφαλίζουν με όλα να πρόσφορα μέσα, όλοι ανεξαιρέτως οι λειτουργοί της πολιτείας (ο νομοθέτης, η διοίκηση, οι εφορευτικές επιτροπές, τα δικαστήρια).
ii) Στην αρχή της μυστικής ψηφοφορίας (άρθ.51 παρ.3), η οποία συχνά καταστρατηγείται, όταν δεν διατίθενται λευκά ψηφοδέλτια στα εκλογικά τμήματα, οπότε οι ψηφοφόροι προβαίνουν σε σημειώσεις επί των εντύπων ψηφοδελτίων.
iii) Στην αρχή της υποχρεωτικής ψηφοφορίας (άρθ.51 παρ.5), η οποία συνεπάγεται την αναγκαστική προσέλευση του ψηφοφόρου στις κάλπες, δεν επιβάλλει όμως την οπωσδήποτε θετική του στάση προς έναν από τους προσφερόμενους κομματικούς συνδυασμούς.
Η πολιτική σημασία της λευκής ψήφου πηγάζει από το συγκεκριμένo νομικοπολιτικό της περιεχόμενο, δηλαδή από τη συνειδητή απόρριψη, εκ μέρους του εκλογέα των συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Η λευκή ψήφος αποτελεί έτσι μία, αξιολογήσιμη πολιτικά, εκλογική συμπεριφορά, ιδίως σε περιόδους κρίσης του πολιτικού συστήματος.
Στο α110του Σ κατοχυρώνεται η λαϊκή αρχή απαγορεύοντας ρητά την αναθεώρηση διατάξεων καθοριστικών της δημοκρατικής μορφής του πολιτεύματος.
Αρθρο 110.
1. Οι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από
εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως
Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, καθώς και από τις
διατάξεις των άρθρων 2 παράγραφος 1, 4 παράγραφοι 1, 4 και 7, 5
παράγραφοι 1 και 3, 13 παράγραφος 1 και 26.
Η νομική κατοχύρωση της δημοκρατικής αρχής του πολιτεύματος πραγματοποιείται στο
Άρθρο 1 του Συντάγματος 1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Η δημοκρατική αρχή συγκεκριμενοποιείται στις παραγράφους 2 και 3 του α. 1 του Σ
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Η διατύπωση του ισχύοντος Συντάγματος παρουσιάζει δύο ουσιώδεις εννοιολογικές θεωρήσεις για την έννοια του λαού.
Α) Με την στενή έννοια, ως όργανο της πολιτείας (Εκλογικό Σώμα).
Ο λαός ασκεί εξουσία όπως ορίζουν οι διατάξεις των παρ. 3, 5 α. 51 του Σ, που εξασφαλίζουν την πλατιά αναγνώριση του εκλογικού δικαιώματος και του α 52 του Σ που εγγυώνται την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θελήσεως ως έκφραση της λαϊκής Κυριαρχίας. Ο λαός με την στενή έννοια, ως εκλογικό σώμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτική ενότητα. Αντιθέτως, η αναγνώριση των πολιτικών κομμάτων α.29 του Σ ως παράγοντας διαμόρφωσης της πολιτικής βούλησης του λαού, δείχνει πως το Σύνταγμα δέχεται την αρχή της πλειοψηφίας ως το μόνο δυνατό κανόνα με τον οποίο η λαϊκή κυριαρχία μπορεί να πάρει την μορφή συγκεκριμένης πολιτικής απόφασης. Από αυτό προκύπτει πως η πραγματικότητα των κοινωνικών αντιθέσεων ανήκει στην ηθελημένη (πολυφωνία) συνταγματική ομαλότητα. Ο λαός δηλαδή, κατά την διενέργεια των εκλογών, εκφράζει δια της ψήφου του ποιο πολιτικό κόμμα τον εκφράζει. Το πολιτικό κόμμα που θα πλειοψηφήσει είναι αυτό που λαμβάνει την λαϊκή εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, όπως ο εκάστοτε εκλογικός νόμος ορίζει.
Β) Υπό την ευρεία έννοια ο λαός εμφανίζεται 1. ως πηγή κάθε εξουσίας 2.ως φορέας κάθε εξουσίας 3. η παρεμβολή της φράσης υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους, δηλαδή η ταυτόχρονη αναφορά στον λαό και στο έθνος αποτελεί κατευθυντήριο κριτήριο άσκησης εξουσίας.
Δηλώνει ότι όλες οι εξουσίες που πηγάζουν από τον λαό οφείλουν να έχουν γνώμονα την μέγιστη ωφέλεια για αυτόν και το Έθνος. Ποιος είναι συνταγματικά αρμόδιος να το κρίνει αυτό; Ο ίδιος ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του.
Έτσι λοιπόν ο λαός, υπό την ευρεία έννοια, εκφράζει μια ιδεατή πολιτική ενότητα. Ο λαός έχει την κυρίαρχη εξουσία και δύναται να εξετάσει και κρίνει το κατά πόσο οι εξουσίες που πηγάζουν από αυτόν ασκούνται υπέρ αυτού και του Έθνους. Δρώντας ελεγκτικά έναντι του πολιτικού συστήματος μετεξελίσσεται σε κυρίαρχη πολιτική ενότητα. Στην περίπτωση αυτή δεν εννοούμε ότι ο λαός, ως πηγή και φορέας εξουσίας, εξετάζει και κρίνει την νομιμότητα των αποφάσεων ή την συνταγματικότητα τον νόμων (αρμοδιότητα δικαστηρίων) της εκλεγμένης Κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά το κατά πόσο οι αποφάσεις αυτές και οι νόμοι ωφελούν τον κυρίαρχο λαό και το ελληνικό έθνος (πχ μεταναστευτική πολιτική, οικονομική πολιτική, νόμος περί ευθύνης υπουργών κλπ). Είναι ο συνταγματικά αρμόδιος να το πράξει. Με αυτό το κριτήριο εξετάζει και κρίνει την συνολική εικόνα όλων των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών που αυτά ασπάζονται, για την διακυβέρνηση της χώρας. Αν θεωρήσει ότι δεν τον ικανοποιούν τότε ως πηγή και κυρίαρχος φορέας εξουσίας μπορεί να τους αποδοκιμάσει, να τους αποκηρύξει και να τους καταργήσει ως διεκδικητές της εξουσίας. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Συνταγματικά αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την διεξαγωγή εκλογών και την πλειοψηφική χρήση του λευκού ψηφοδελτίου.
Όταν πάνω από το 50%(πλειοψηφική αρχή) του Εκλογικού Σώματος επιλέξει την λευκή ψήφος, ως ελεύθερο τρόπο έκφρασης 52 Σ, τότε οι εξουσίες (πχ πολιτική εξουσία) που πηγάζουν από αυτόν και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους δεν δύναται να ασκηθούν από τα συμμετέχοντα στις εκλογές πολιτικά κόμματα. Υπάρχει σαφή λαϊκή εντολή που απορρίπτει την κατάληψη και άσκηση της εξουσίας από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Υπάρχει σαφή λαϊκή εντολή προς όλες τις εξουσίες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος για αυτή την αμετάκλητη βούληση του Κυρίαρχου λαού. Δηλώνει, με τον ποιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι δεν επιτρέπει τις εξουσίες που πηγάζουν από αυτόν να τύχουν αντιπροσώπευσης από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Απορρίπτει ως ακατάλληλους όλους τους διεκδικητές των πολιτικών κομμάτων. Η ακαταλληλότητα αυτή μπορεί να τεκμαίρεται τόσο από την ως τώρα πολιτική ηθική και πρακτική των συμμετεχόντων στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και από τις επιπτώσεις που μπορεί αυτές να είχαν στον λαό και στο έθνος, όσο και από την αποδοκιμαστέα, από τον λαό, πολιτική προοπτική που πρεσβεύουν. Αυτή την λαϊκή εντολή αποκήρυξης όλων των πολιτικών κομμάτων, λαμβάνει και ο ΠτΔ ως ρυθμιστής του πολιτεύματος (α. 30 του Σ) από τον Κυρίαρχο Λαό. Αυτή την λαϊκή εντολή υποχρεούται να εφαρμόσει άρθρο 49. Δεν δύναται ο ΠτΔ να παραβιάσει την ρητή λαϊκή εντολή του Κυρίαρχου λαού για διάλυση των πολιτικών κομμάτων και να προχωρήσει στον σχηματισμό Κυβέρνησης από το πλειοψηφούν πολιτικό κόμμα της μειοψηφίας του λαού. Δεσμεύεται από το α. 120 παρ.3 του Σ .
Το Σύνταγμα είναι πηγή κανόνων δικαίου για όλη την έννομη τάξη της χώρας μας.
Για να τονίσω το δημοκρατικό πνεύμα που διέπει το ισχύον Σύνταγμα της χώρας μας επικαλούμαι το αναθεωρημένο άρθρο (δεν ισχύει ) α.41 παρ. 1΄΄ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διαλύσει την Βουλή εάν αυτή ευρίσκεται εν προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα………΄΄ δηλαδή την διάλυση της εκλεγμένης, από τον κυρίαρχο λαό, Βουλής επειδή βρίσκεται σε δυσαρμονία λαϊκό αίσθημα, μη μετρήσιμο μέγεθος. Όταν ο ΠτΔ έχει την ρητή λαϊκή εντολή (50%+1 λευκά ψηφοδέλτια) του Κυρίαρχου λαού τότε σεβόμενος τους δημοκρατικούς θεσμούς και το Σύνταγμα υποχρεούται να εφαρμόσει την λαϊκή εντολή και να προβεί στην διάλυση των πολιτικών κομμάτων.
Κατόπιν οι πολίτες πρέπει να δημιουργήσουν νέα πολιτικά κόμματα όπως το επιβάλει η Κοινοβουλευτική αρχή και η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Τώρα γίνεται αντιληπτό πως ο κυρίαρχος λαός δύναται να επιβληθεί στα πολιτικά κόμματα. Μόνο ‘ενωμένος’ μπορεί να ασκήσει την κυριαρχία του έναντι σε αυτά. Όταν επιλέγει πολιτικά κόμματα που εκφράζουν αλλότρια συμφέροντα από εκείνα του λαού και του Έθνους, τότε κατακερματίζεται η δύναμή του. Πρέπει ο λαός να κλείσει τα αυτιά του σε όλες αυτές τις ‘Κασσάνδρες’ που προσπαθούν να τον διαιρέσουν. Πρέπει να κλείσει τα αυτιά σε μνημονιακούς – αντιμνημονιακούς, φιλελεύθερους – σοσιαλιστές, δεξιούς – υπερπατριώτες- κεντρώους – αριστερούς – κομουνιστές – οικολόγους και λοιπά πολιτικά φυτώρια διαίρεσης του ‘ ενός’ Κυρίαρχου λαού.
Δίνω ένα παράδειγμα: Η οικονομική πολιτική που ακολουθούν οι μνημονιακοί βασίζεται στους όρους που θέτουν οι Ευρωπαίοι δανειστές μας.
Οι αντιμνημονιακοί πρεσβεύουν στην εκτός όρους επιστροφή στην δραχμή. Και στις δύο περιπτώσεις η καταστροφή, η φτώχεια και η πείνα για τον Ελληνικό λαό είναι δεδομένη.
Και στις δύο περιπτώσεις, γίνεται προσπάθεια πώρωσης και πόλωσης του λαού, που με βάση την ρητορική που ακολουθούν οι ανωτέρω, μπορεί να οδηγήσει και σε κοινωνικά έκτροπα. Γιατί το γράφω αυτό; Γιατί την επόμενη των εκλογών είτε σχηματίσουν κυβέρνηση οι μνημονιακοί είτε οι αντιμνημονιακοί, η πείνα και η φτώχεια θα είναι κακός σύμβουλος για τις ενέργειες του λαού. Ξυπνήστε! Πρέπει ο λαός, αν δεν συμφωνεί με τις προτάσεις των κομμάτων, να μείνει αποστασιοποιημένος και να μην ταυτιστεί με τις παραπάνω πολιτικές τάσεις γιατί καμία δεν τον συμφέρει. Υπάρχει λύση, είτε εντός είτε εκτός της ευρωζώνης, αν είμαστε ενωμένοι.
Πρέπει ο λαός να έχει την απαιτούμενη ωριμότητα και ψυχραιμία να παραμείνει ενωμένος τόσο κατά την διάρκεια των εκλογών όσο και μετά από αυτές.
Είναι πλέον φανερό, ότι αυτά που κατά καιρούς γράφονται ότι το λευκό(50%+1) = άκυρο = αποχή ή ότι 50% +1 λευκά ψηφοδέλτια αποτελούν στατιστικά στοιχεία, είναι μπούρδες του αέρος.
Επίσης, ο θεωρίες περί σχηματισμού κυβέρνησης από το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων, μειωμένης δημοκρατικής νομιμοποίησης εφόσον τα λευκά είναι πάνω από το 50%, λέγονται από ‘επιστήμονες’ που θεωρούν ότι το κόμμα είναι υπεράνω του Κυρίαρχου λαού.